Sint Nicolaas redt zeelieden in nood

Sint Nicolaas redt zeelieden in nood

Sint Nicolaas, afkomstig uit Myra, is tot vandaag een van de meest geliefde heiligen van het christendom. Hij zou al vroom zijn sinds zijn geboorte in ca. 280. Hij werd bekend om zijn liefdadigheid en om de vele wonderen die hij verrichtte ten gunste van de zwakkeren in de samenleving: kinderen,armen, slaven, gevangenen. Ook na zijn dood bleef hij wonderen doen, waardoor zijn populariteit maar bleef groeien. Veel van die postume wonderen waren reddingen van schepen in nood. Zijn naam als patroon van zeelieden en van veilige havens verspreidde zich over het hele Middellandse Zeegebied.

De Byzantijnse prinses Theophano verspreidde in de 10e eeuw de cultus van Sint Nicolaas door Noord-Europa. Na de dood van haar echtgenoot Keizer Otto II bestuurde zij vanuit Nijmegen het Ottoonse Rijk als regent voor haar zoon. Ze liet de Sint Nicolaaskapel in Nijmegen bouwen. In de stad werd het Sint Nicolaasbroederschap opgericht, zij onderhielden een liefdadigheidsinstelling genaamd het Sint Nicolaasgasthuis.

Daarnaast ontstond het Sinterclaesgilde, een koepelorganisatie waarin alle beroepsorganisaties, ambten en broederschappen waren vertegenwoordigd, evenals de rijkere kooplieden. Het Sinterclaesgilde groeide uit tot een democratisch instituut dat de Nijmeegse burgerij vertegenwoordigde en dat eeuwenlang veel invloed had op het stadsbestuur, bijvoorbeeld bij benoemingen en onderhandelingen. Het gilde koos elk jaar zes of acht Claesmeesters, die een vooraanstaande plaats innamen in de stad. Eind 16e eeuw maakte prins Maurits een einde aan de privileges van het Sinterclaesgilde.

Tot op de dag van vandaag blijft Sint Nicolaas een van de bekendste heiligen in Nijmegen. Het was ook zeker geen onbekende voor de Gebroeders van Nijmegen, geboren en getogen in Nijmegen.